“Een avond met de jonge mantelzorgersgroep begon met gezellig samen koken, eten en kletsen. Daarna volgde nog een activiteit met een inhoudelijk thema.

Het fijne was dat je daar gewoon even kon klagen en dat mensen je situatie moeiteloos begrijpen.”
 

School
Ging het thuis niet goed, dan stortte ik mij volledig op school en sport. Door me daarop te focussen, hoefde ik even niet met thuis bezig te zijn. Na school ging ik vaak kickboksen met een trainer die op de hoogte was van onze situatie. Ik was van harte welkom om bij hem te trainen, maar alleen als ik mijn huiswerk af had. Er was dan ook weinig op mijn cijfers aan te merken. Kickboksen bleek een uitlaatklep voor al mijn frustraties rondom de zorgsituatie van mijn moeder.

​

“Tijdens kickboksen kon ik al mijn gedachten uitschakelen.

Onbewust hoopte ik eigenlijk dat als mijn moeder mij zag vechten, dat ook zij de kracht daarvoor zou vinden.”

​

Op de middelbare school had ik vriendinnen met wie ik over thuis sprak, maar die begrepen de situatie toch niet echt goed. Verder waren er enkele docenten en vertrouwenspersonen bij wie ik terecht kon. Ik wist altijd wel de weg te vinden als het nodig was. De meeste docenten waren wel op de hoogte; volgens mij stond het ook in Magister (leerlingvolgsysteem) vermeld. Ik had bijvoorbeeld vaak mijn telefoon op schoot liggen, voor het geval dat. Sommige docenten deden daar een beetje moeilijk over, maar de meesten hadden er begrip voor; dat vond ik erg fijn.

​

“Een keer had ik een mentrix die het nodig vond om klassikaal te vragen hoe het met mij ging.

Dat werkt niet zo goed. Natuurlijk is het fijn als ernaar gevraagd wordt, maar niet wanneer de volledige klas meeluistert!”

​

Ik denk dat ze op school niets door zouden hebben gehad als ik er vanuit mijzelf niets over gedeeld had. Ik ben blij dat mijn vriendinnen de ernst inzagen en mij meesleepten naar de mentrix om mijn verhaal te doen. Ik zag snel in dat mensen je kunnen helpen als ze ervan afweten. Maar er zijn genoeg leerlingen die hun situatie niet durven te delen of überhaupt niet weten waar ze terecht kunnen. 

​

Studie
Op de universiteit kreeg ik al vrij snel te horen: ‘Als je bij ons tijdig meldt dat er iets aan de hand is, dan kunnen we er iets mee. Loop je studievertraging op en kom je dan pas daarmee aanzetten, dan kunnen we minder voor je betekenen.’ Ondanks dat er op dat moment thuis ‘niets’ speelde, heb ik wel meteen mijn situatie gedeeld. Toen op een gegeven moment mijn moeder gedwongen werd opgenomen, kwam dat goed van pas. Ik was door de situatie vergeten een verslag in te leveren, ik had er gewoonweg niet aan gedacht. Daarop kreeg ik vanuit mijn studie een mail waarin stond: ‘Je hebt aangegeven dat er thuis iets aan de hand is en nu zien we dat je studievertraging hebt opgelopen. Zou je dit kunnen toelichten?’ Daardoor was er snel begrip voor mijn situatie en werd ik gecompenseerd voor de opgelopen studievertraging.

​

Voor jonge mantelzorgers is het fijn als hun school flexibel omgaat met bijvoorbeeld de verplichte aanwezigheid bij lessen, zodat je niet direct in de problemen komt als je lessen mist door de zorgsituatie. Ikzelf had het geluk dat ik de gemiste lessen online kon terugkijken.

​

Momenteel werk ik voor mijn bachelor Pedagogische Wetenschappen mee aan onderzoek naar de brussengame Broedels, een spel voor kinderen van 6 tot en met 9 jaar met een broer of zus met een verstandelijke, visuele of meervoudige beperking. Meer informatie over deze doelgroep vind je via de term ‘brussen’, een samenstelling van broers en zussen.
In de toekomst wil ik graag jonge mantelzorgers ondersteunen, waarbij ik naast de theorie ook mijn eigen ervaring kan inzetten. Dat lijkt mij een ijzersterke combinatie.

​

JMZ Pro Klankbordgroep
Van het ‘lotgenotencontact’ via Welzijn Lelystad leerde ik hoe fijn het is om je niet alleen te voelen in een zorgsituatie. Dat je leeftijdsgenoten hebt die begrijpen waar je doorheen gaat. Door mijn deelname aan het Europese Me-We Young Carers-project kwam ik ook in contact met Marjet, met wie ik nu samenwerk in de JMZ Pro Klankbordgroep.

​

Advies
In 2020 deed ik mee aan de Deel je zorg-campagne van het Ministerie van VWS en achter die boodschap sta ik nog steeds. Mensen kunnen je helpen als ze weten wat er speelt, dus het bespreken van je zorgen is de snelste weg om geholpen te worden. Daarnaast is het natuurlijk ook belangrijk dat de omgeving van jonge mantelzorgers weten hoe ze zo’n situatie kunnen herkennen.

​

“Geef jonge mantelzorgers de ruimte. Reageer niet meteen met hoe zwaar of zielig de situatie is, daar zit je als jongere eigenlijk niet op te wachten. Vraag ook eerst of ze advies willen voordat je met oplossingen komt. Vaak hebben jonge mantelzorgers daar al veel over nagedacht en is een luisterend oor voldoende.”