April 2025 – Op een zonnige lentedag ontmoeten we Kaan (19) op de Hogeschool van Amsterdam (HvA), waar hij Werktuigbouwkunde studeert. Naast zijn studie zorgt hij samen met zijn vader en zusje voor zijn opa en oma.

“Voor mij is zorgen geen vraag, dat doe je gewoon”
Terwijl veel studenten van mijn leeftijd zich druk maken over tentamens en bijbaantjes, besteed ik een deel van mijn week aan een andere belangrijke taak, namelijk aan de mantelzorg voor mijn opa en oma. Niet omdat het moet, maar omdat het vanzelfsprekend voelt. Voor mij is zorgen iets wat je doet uit liefde.

Ik woon in Hoofddorp, en mijn grootouders wonen letterlijk om de hoek. Dat komt goed uit, want mijn opa heeft suikerziekte en mijn oma wordt steeds minder mobiel. Wij dragen de zorgen voor mijn grootouders met het hele gezin. Elke week ga ik er twee of drie keer naartoe, en ook mijn zusje gaat. Daarmee is de week zo goed als gevuld.

Het is echt teamwork. Mijn vader regelt de administratie, mijn moeder helpt als het nodig is. Mijn zusje van vijftien helpt mee in het huishouden en mijn jongere broertje is er vaak ook bij voor de gezelligheid. Momenteel is het vooral mijn taak om hen thuis te helpen en af en toe hun chauffeur te zijn, bijvoorbeeld als ze naar het ziekenhuis moeten of gewoon voor boodschappen. Ik vertel dat met een glimlach, want voor mij is het de normaalste zaak van de wereld. 

Een platform voor mantelzorgende studenten
Mantelzorg combineren met een pittige studie is soms best een uitdaging. Bijvoorbeeld als er een noodgeval is, zoals die keer dat mijn opa zijn hoofd had gestoten, dan moeten we snel schakelen. Mijn vader en oma schieten dan in de stress, maar ikzelf gelukkig niet zo snel. Ik weet mijn grenzen goed aan te geven. Als ik een keer niet kan vanwege mijn studie, dan kan ik dat gemakkelijk afstemmen met mijn familie.

De HvA is bezig met het oprichten van een platform voor mantelzorgende studenten. Mede daardoor leek het mij een goed idee om ook mijn verhaal te delen. Ik denk dat veel studenten niet eens weten dat ze mantelzorger zijn. Er wordt niet naar gevraagd, dus je vertelt het ook niet. Een platform dat jongeren die voor een naaste zorgen verbindt, kan daarin echt het verschil maken. Het hoeft niet eens om professionele hulp te gaan; soms is herkenning of het uitwisselen van tips al genoeg. Het belangrijkste is dat je weet: je staat hier niet alleen in.